Harde buitenkant, zachte kern: de Rottweiler is een sterke, onverschrokken en zelfverzekerde hond die soms zijn tanden toont als waak- en politiehond als waarschuwing. Maar als familiehond toont de voormalig slachthond zich ook van een andere kant: aanhankelijk, trouw en knuffelig!
De rasstandaard van de FCI, waarbij het ras onder het nummer 147 (Groep 2: Pinscher, Scnauzer, Mollossoide, Zwitserse Hond en Mastiff type honden) wordt herkend, beschrijft de Rottweiler als een hond van de ‘’vriendelijke en rustige sfeer’’, die liefdevol, kindvriendelijk en gehoorzaam is. Ondanks deze rustige en goedmoedige kern van de Rottweiler is hij herhaaldelijk in diskrediet gebracht en is hij nu in sommige landen als lijsthond aangemerkt. In actie- en horrorfilms wordt hij afgeschilderd als aggresieve en bijtgrage hond en ook in de echte wereld werd hij herhaaldelijk in verband gebracht met bijtaanvallen. De schuld ligt bij de mensen die de Rottweiler in het verleden als aggresieve bijtmachines uitbeelden en roekeloos met ze omgingen. Maar ook verkeerd begrepen dierenliefde, die gepaard ging met weinig of een niet consequente opvoeding, resulteerde in soms aggresieve honden.
Of de in principe goede aard van de Rottweilers tot uiting komt, is, zoals bij de meeste rassen, afhankelijk van het houden van de baasjes. In goede en ervaren handen die hem consequent opvoeden groeit de Rottweiler uit tot een solide, graag werkende en aanhankelijk hond, die niet gevaarlijker is dan elke andere hond van zijn grootte. Een goed gesocialiseerde en getrainde Rottweiler is zelfs geschikt als familiehond, die zich in deze rol presenteert als zeer trouwe en betrouwbare partner. Hoewel hij zich meestal ondergeschikt maakt aan één leider, is hij ook loyaal en aanhankelijk aan andere leden van zijn familie. Met kinderen binnen het gezin gedraagt hij zich ontvankelijk en rustig. En ook het samenleven met andere dieren levert, na de gebruikelijke wenningsperiode, over het algemeen geen problemen op. Zelfs als zijn sterke, gespierde lichaam dat niet laat vermoeden, is de Rottweiler in huis een rustige en ontspannen huisgenoot die soms ook graag de benen sterkt. Daarnaast leeft de sportieve en sterke hond zich buiten volledig uit. Hij houdt van spelen en rondrennen buiten en geniet van creatieve sportspelletjes, waarin hij zich goed kan trainen.
Ook mentaal komt hem de veelvuldige, sportieve beweging ten goede. Fysiek en mentaal voldaan toont de Rottweiler zich kalm en gehoorzaam, dan zijn de Rottweilers zelfs zelden nerveus of agressief. Vreemdelingen vinden ze nog steeds verdacht, maar goed opgevoede honden blijven daarbij afstandelijk en terughoudend. Hun uitgesproken waakinstict, hun moedige karakter en niet in de laatse plaats hun fysieke kracht stelt hen in staat om bezittingen te verdedigen met al zijn mogelijkheden, maar dit doet hij alleen wanneer het hem wordt opgedragen door zijn baasje. Zo zijn het vooral de sterke zenuwen en de bereidheid om te werken die de Rottweiler zijn taken zonder tegengeluid laten volbrengen en die hem tot een ideale dienst-, hulp-, en familiehond maken.
Voor zijn werk als diensthond bij de politie of bij het leger brengt de sterke Rottweiler ook alleen maar de beste voorwaarden mee. Zijn gespierde lichaam en zijn krachtige brede gebit met 42 tanden dwingen respect af. Zijn gedrongen en zware gestalte zit vol met kracht en energie. Ondanks zijn ietwat gedrongen lichaamsbouw met rechte, stevige rug en brede, diepe borst is een Rottweiler nooit mollig. Integendeel, zijn loopvermogen en krachtige sprongen verraden zijn lenigheid en uithoudingsvermogen.
Mannetjes wegen met een schofthoogte tussen 61 en 68 centimeter rond de 50 kilogram, vrouwtjes zijn met een schofthoogte tussen 56 en 53 centimeter en een gewicht van ongeveer 42 kilogram iets kleiner en lichter. De dichte, korte vacht die bestaat uit dekharen en ondervacht is glazend zwart met rijke rood-bruine tekeningen. Het zogenaamde vuur op de wangen, snuit, keel, borst en benen, alsmede boven de ogen en onder de wortel van de staart onderscheidt zich duidelijk van de diepe zwarte basiskleur. De driehoekige, hangende oren staan hoog op de middellange en brede schedel. Zijn goed ontwikkelde neus, wat hem ideaal maakt voor het gebruik als speurhond, is meer breed dan rond gevormd. Het toont, net als de nauwsluitende lippen en het tandvlees, een donkerzwarte kleur.
Geschiedenis
De Romeinen wisten de grote kracht van de honden, in combinatie met hun behendigheid en een enorm uithoudingsvermogen op waarde te schatten. Romeinse herders hielden de voorouders van de hededaagse Rottweiler als herdershond. De Rottweiler behoort daardoor tot een van de oudste rassen ter wereld. Romeinen stuurden hun kuddes met behulp van de volhardende en onverschrokken honden naar verschillende veemarkten in het Romeinse Rijk. Zo kwamen de voorouders van deze honden ook in de voormalige keizerlijke stad Rottweil, dat in de 19e eeuw een belangrijk centrum voor de veehandel was en die het ras uiteindelijk hun naam gaf. Runderen en schapen werden van Rottweil naar Breisgau, de Elzas en de Neckarvallei gedreven. De plaatselijke slager, in wiens handen de veehandel lag, herkende snel de hoge gebruikswaarde van het ras en begon met het fokken van deze nuttige werkhonden. De als ‘slagershond’ bekende dieren werden in de loop van enkele eeuwen speciaal gefokt op uithoudingsvermogen, intelligentie en hun eigenschappen als herdershond. Dankzij hun sterke waakzaamheid, hun onvoorwaardelijke waakinstinct en zijn hoge werklust werden het onmisbare hulpjes voor de lokale slager. De moedige en bekwame viervoeters dreven en bewaakten niet alleen het vee, maar verdedigden ook hun baasjes en hun eigendom voor roofdieren en dieven. Op de middeleeuwse markten, waar de veehandelaren en slagers hun producten verkochten, stuurden ze hun honden met hun lederen portemonnee naar de plaats waar ze het geld inzamelden. Zelfs de sluwste dieven waagden zich niet aan deze sterke, waakzame hond.
In de late Middeleeuwen verspreidde het populaire ras zich vanuit de veemarkt in Rottweil naar andere windstreken. Al snel verloor het ras zijn oorspronkelijke taak als bewaker en drijver van kuddes. De komst van spoorwegen en andere voertuigen maakte het vervoer van vee sneller en efficiënter. In tegenstelling tot veel van zijn collega’s stierf de Rottweiler niet uit als populair hondenras. Toen de politie aan het begin van de 20e eeuw verschillende rassen testte om mee te werken, werd de hoge gebruikswaarde van de Rottweiler snel herkend. Al in 1910 werd het ras officieel als diensthond erkend. Tot op heden worden Rottweilers vaak aangetroffen bij de politie of douane.
Bij het fokken van de Rottweiler spelen de eigenschappen, die nodig zijn voor het gebruik als diensthond, nog steeds een cruciale rol. Naast waakzaamheid, moed en kracht hechten verantwoordelijke fokkers ook veel waarde aan de mentale veerkracht en zenuwen van hun honden. Alleen hun zelfvertrouwen en evenwicht maken de Rottweiler loyale en betrouwbare dienstpartners. Ook de gehoorzaamheid en de bereidheid om zich ondergeschikt te maken aan hun leider zijn fundamentele eisen voor het omgaan met de Rottweiler.
Ook als familiehond zijn sterke zenuwen, evenwichtigheid en gehoorzaamheid belangrijk. Om deze eigenschappen te stimuleren zijn niet alleen betrouwbare fokkers nodig, maar ook een solide en consequente opvoeding. Het is belangrijk dat er al op jonge leeftijd wordt gestart met de opvoeding en socialisatie. Elke jonge Rottweiler is bereid om te integreren in een roedel en om daarvan te leren. De temperamentvolle en wilskrachtige hond moet vroegtijdig zijn grenzen leren kennen. Vooral in de eerste negen maanden moet hij leren om zijn macht te beteugelen en de instructies van zijn baasjes te volgen. Daarnaast moet de integratie in zijn familie zo vroeg mogelijk worden voltooid. Hierdoor zal de van nature wantrouwende hond voorzichtig, geduldig en met de nodige consequentie gewend raken aan vreemde mensen en nieuwe situaties. Waar een Rottweiler van nature een waakinstinct met zich meebrengt, wordt hij door een goede opvoeding een zachte en vriendelijke hulphond- en familiehond. Een vroege socialisatie en een goed opgevoede Rottweiler zal zich uiteindelijk presenteren als een trouwe, aanhankelijke partner die zijn familie in elke situatie onvoorwaardelijk steunt. Het is dus zeker een aanwinst voor elke hondenliefhebber.
Het spreekt echter voor zich dat dit ras niet voor iedereen geschikt is. De Rottweiler heeft een ervaren hondenbezitter nodig die naast kennis vooral rust en kalmte uitstraalt. Onzekere of nerveuze persoonlijkheden krijgen deze hond zeker niet ondergeschikt. Bovendien moeten mensen die geïnteresseerd zijn in een Rottweiler genoeg kracht en stabiliteit hebben om de sterke hond veilig aan de riem te kunnen houden. Vooral de mannetjes kunnen enorme kracht produceren met een lichaamsgewicht van meer dan 50 kilogram. Vrouwtjes zijn om deze reden beter geschikt als familiehond. Bij de juiste hondenclubs krijgen de eigenaren belangrijke tips over de juiste opvoeding en het houden van de Rotweiler
Rasproblemen
Het onverantwoordelijk fokken, een ondeskundige of gebrekkige opvoeding kan bij de Rottweiler leiden tot gevaarlijk gedrag. Een gebrek aan onderwijs en een onprofesisonele houding kan tot bijtaanvallen van de Rottweiler leiden. Sinds 2001 is de Rottweiler in sommige landen weggezet als ‘lijsthond’, dat geeft aan dat er bepaalde berperkingen kunnen optreden bij het houden van de Rottweiler. Hierdoor moeten de honden onder andere mentale testen doorlopen. In Oostenrijk is zelfs de status van een ‘hondenlicentie’ of een ‘bewijs van bekwaamheid’ vereist bij het houden van een Rottweiler. Ook in Zwitserland is er bijna overal een vergunning nodig bij het houden van de hond. Voor het kopen van een Rottweiler moeten geïnteresseerden zich daarom altijd per se laten informeren over de geldende voorschriften in hun land.
Terwijl het houden en de opvoeding van dit bijzondere hondenras daarom niet zonder problemen en uitdagend is, is met de lichamelijke verzorging van de Rottweiler zeer weinig moeite vereist. De korte vacht hoeft zelfden geborsteld te worden en vereist alleen in de rui een massage met rubberen noppenhandschoenen.
Ook tegen ziekten is de robuuste en gespierde hond goed bestand. Net als bij veel andere honden heeft de Rottweiler door zijn grootte en gewicht een zekere gevoeligheid voor heup- en elleboogafwijkingen. Voor het fokken kan een röntgenfoto uitsluitsel bieden over de erfelijke aanleg voor een dergelijke gewrichtsziekte. In de laatste jaren is er ook een toename van hartziekten waarneembaar bij de Rottweiler.
Over het algemeen kan het risico op ziekten – net als bij mensen – met goed hondenvoer en een evenwichtig sportschema geminimaliseerd worden. Vooral Rottweilers die niet als diensthond maar als familiehond worden gehouden hebben behoefte aan fysieke en mentale activiteit. Gehoorzaamheid, speurwerk en behendigheid lenen zich hier voor. Voor de Rottweiler zelf, die ook graag gaat joggen met zijn baasje, zorgt niet per se een wandeling, maar de vervulling van een taak voor tevredenheid. Hierdoor is een gemeenschappelijke sport ook een sleutel tot een goede mens-hond relatie.
Mensen die genoeg tijd en motivatie hebben om dit uitdagende ras te bezitten, die een soevereine en consistente training kunnen bieden, die een hechte familieband en uitgebreide fysieke en mentale uitdagingen kunnen bieden, krijgen uiteindelijk een hond aan hun zijde die niet alleen beschermend is, maar in de eerste plaats betrouwbaar, vriendelijke en een zachtaardige vriend is. Een hond die niet alleen door zijn kracht verbazingswekkend is.
Soeverein en gelaten – zo komt een evenwichtige Cane Corso Italiano over. Officieus is het uit Zuid-Italië afkomstige ras ook bekend onder de naam "Italiaanse Mastiff" of “Italiaanse Molosser”. Buiten Italië wordt het ras steeds bekender. Het ras is vooral geschikt voor sportieve baasjes met veel plaats en hondenervaring.
Een Pinscher in kleinformaat? Vergis je niet! De Dwergpinscher is een ‘echt mannetje’. Wie op zoek is naar een leuk en gezellig schoothondje is bij de Dwergpinscher aan het verkeerde adres. Ondanks zijn grootte heeft de levendige familiehond een enorme drang naar sport en beweging en houdt zijn baasjes flink in beweging.
De pluizige vacht en de grootte maken van de Shiba Inu in eerste instantie een aantrekkelijke metgezel voor veel hondenliefhebbers. Maar het samenleven met de Japanse hond vereist kennis over hondenopvoeding. Je moet het ook leuk vinden om samen met je hond te bewegen.
