Berner sennenhond, de voormalige boerenhond uit het Berner Oberland staat bekend onder vele namen en is tegenwoordig wereldwijd een geliefde gezinshond. De honden zijn erg liefdevol tegenover hun baasje, dat is hartverwarmend – hoewel ze buiten in de natuur van sneeuw en kou houden.
Zijn goedmoedige en vriendelijke wezen heeft van de Berner sennenhond wereldwijd een geliefde boerenhonden gemaakt. Als gezinshond staat hij zijn baasje zijn hele leven lang trouw ter zijde. Hij is erg loyaal en aanhankelijk. Omdat hij zich niet snel uit het veld laat slaan reageert hij extreem gelaten op dingen die in zijn omgeving gebeuren. Agressief gedrag komt niet voor in het vocabulaire van deze mensenvriend.
Ondanks zijn aangeboren waakinstinct hoeft men niet bang te zijn voor aanvallen van een Berner sennenhond – het kan zelfs gebeuren dat sommige vertegenwoordigers van dit ras een inbreker kwispelend begroeten. Hij is erg geliefd als gezinshond en kan goed met kleine kinderen worden gehouden. Schreeuwende of dollende kinderen brengen de zachte reus niet uit zijn evenwicht. Hij geniet juist van het spelen en de liefdevolle aaitjes van kinderen. Bij reutjes kunnen kleine geschillen met honden van hetzelfde geslacht voorkomen als ze zich onderdrukt voelen op hun eigen grondgebied. Zo wordt ook gezegd dat Berner sennenhonden een zekere koppigheid hebben op bepaalde gebieden. Zo negeren ze bijvoorbeeld commando’s, die in de ogen van de hond niet zinvol zijn. De Berner sennenhond heeft een groot zelfbewustzijn en een goede portie intelligentie, waardoor hij verschillende commando’s in twijfel trekt. Met veel liefde en een paar beloningen kan men de temperamentvolle pup makkelijk worden opgevoed tot een gezinshond die voor verschillende taken gemotiveerd kunnen worden. De honden kunnen worden opgeleid als trekhond, reddingshond, sporen zoeken en als therapiehond. Daarvoor zijn de evenwichtige honden met uithoudingsvermogen erg geschikt. Na succesvolle basiseducatie en socialisatie genieten Berner sennenhonden vaak meer privileges dan andere rashonden vanwege hun kalme en vriendelijke karakter. Je kunt ze zonder problemen overal mee naartoe nemen en ze mogen ook af loslopen omdat ze niet de neiging hebben te jagen of weg te lopen.
Uiterlijk
Niet alleen zijn karakter, maar ook zijn aantrekkelijke uiterlijk maken de Berner sennenhond tot een graag geziene gast. Kenmerkend voor de hond is zijn driekleurigheid. De vacht is vooral zwart bij de romp, hals, het hoofd en de staart. De symmetrische witte bles begint bij het voorhoofd en verbreedt zich naar de snuit, waar deze maximaal tot de lippenhoek reikt. Ook opvallend zijn het witte borstkas, de witte poten en de witte staartpunt. De bruinrode vlekken op de wangen, de punten en de zijkant van het witte borsthaar zetten prachtige accenten en maken de aantrekkelijke driekleur compleet. Kenmerkend voor de Berner sennenhond zijn de bruinrode vlekken boven de ogen. In tegenstelling tot de andere drie vertegenwoordigers van de Zwitserse Sennenhonden, zoals Appenzeller, Great Swiss en Entlebucher Sennehund, is de vacht van Berner sennenhond de enige met lang haar. Het is meestal sluik en glad en mag alleen een beetje golvend zijn. De weelderige vacht is zacht en glanzend en beschermt de boerhond betrouwbaar tegen kou en sneeuw. Warmte daarentegen verdraagt de behaarde rashond niet goed. In de zomer moeten de hittegevoelige viervoetige vrienden zich terugtrekken in schaduwrijke rustplaatsen en zware inspanningen in de middagzon vermijden.
Met een schofthoogte van 64 tot 70 cm bij reutjes en 58 tot 66 bij teefjes behoort de Berner sennenhond ongetwijfeld tot de grote hondenrassen. Helaas neigen ze als familiehond vaak tot overgewicht omdat ze te weinig beweging krijgen of verkeerde voeding. Zoals bij ons mensen, leidt overgewicht vaak tot gewrichtsproblemen en andere ziektes bij honden. Het gewicht van een gezonde slanke Berner sennenhond moet bij reutjes niet boven de 55 kg liggen, bij de iets kleinere teefjes niet boven de 45 kg.
Een massief lichaam, zonder zwaarlijvig te zijn en krachtig en gespierd – dit uiterlijk beschrijft de voorouders van de Berner sennenhond die in de Zwitserse omgeving van Bern oorspronkelijk als boerderijhond gehouden werd. Ze werden zowel gebruikt om de wagen te trekken en om het vee te houden. Het is onduidelijk van welke honden de driekleurige boerenhond afstamt. Er wordt aangenomen dat Molossers en Mastiffs tot hun voorouders behoren die met de Romeinen naar het Alpengebied werden gebracht.
Het verhaal van de Berner Sennenhond is pas vanaf het begin van de 20e eeuw beter te vertellen, waar ze nauw verbonden is met de plaats Dürrbach en de plaatselijke taverne Dürrbach. In de tuin van de herberg, die diende als ontmoetingsplaats voor dorpelingen, reizigers en handelaren, werden de grote driekleurige honden gehouden. De vroegere naam “Dürrbächler” is ook te danken aan deze regio in het kanton Bern, waar de rashond in het begin veelvuldig werd gebruikt. Op aanraden van een ober werden de honden in 1902 voor het eerst tentoongesteld op een hondenshow. De belangstelling voor de aantrekkelijke honden, die voorheen alleen bekend waren bij een paar mensen uit de Zwitserse regio, steeg snel met deze en de volgende tentoonstellingen. In 1907 werd uiteindelijk de “Swiss Dürrbach Club” opgericht, die begon met de zuivere fokkerij van het ras. Het voorstel om de “Dürrbächler” te wijzigen in “Berner Sennenhond” is afkomstig van de Zwitserse geoloog en cynoloog Prof. Dr. med. Albert Heim, die heeft gewerkt aan het maken van de eerste rasstandaard. De reden voor de naamswijziging was waarschijnlijk dat de nieuwe naam niet alleen catchier was, maar onderstreepte ook zijn relatie met de Zwitserse sennenhonden. Vanwege de goede lichamelijke en sociale eigenschappen en zijn mooie uiterlijkt is de Berner sennenhond als snel buiten de landsgrenzen erg geliefd.
Fokkerij en gezondheid
De hond werd in het begin gefokt als boerenhond en gebruikshond die naast het bewaken van het erf de dieren bijeen moest drijven. Belangrijke eigenschappen waren een wil om te werken, alertheid, kracht en een robuuste gezondheid. Toen de gebruikshonden door de industrialisering werkeloos werden, zagen vele de goedmoedige en evenwichtige hond als een perfecte gezinshond. De fokkers richten zich nu meer op de goedaardige sociale eigenschappen en fokken voor het eerst vanuit het oogpunt van schoonheid. Essentiële zwakheden en erfelijke schade komen voor door de ongecontroleerde verspreiding van dubieuze hobbyfokkers die geld wilde verdienen met het verkopen van de aantrekkelijke gezinshonden. Gelukkig maken liefhebbers van het oorspronkelijke type daar een einde aan. Aspecten zoals gezondheid en levensduur bepalen nu opnieuw de fokkeuze. De regels voor het fokken van een Berner sennenhond zijn streng. Om erfelijke ziekten te verminderen en de gezondheid van het ras te verbeteren worden fokwaardes geraadpleegd. Er wordt niet alleen gelet op de ouders, maar ook op de broers en zussen en andere familie. Desondanks is de levensverwachting van de Berner Sennenhonden na 7 tot 10 jaar nog steeds laag. De meest voorkomende klachten waar de rashonden mee te maken hebben zijn gewrichtsproblemen (HD en ED) nierziekte en kankerzweren.
Om als koper een gezonde pup te krijgen waar je lang plezier van zult hebben, kun je jezelf het beste richten tot een serieuze fokker die de gezondheid van het dier vooropstelt en niet gewoon makkelijk geld wil verdienen.
Een goede fokker is vooral met veel hart en ziel bezig – hij zal zeker niet rijk worden door het fokken van honden. Het gewetensvol fokken van rashonden kost niet alleen een immense hoeveelheid tijd, het kost meestal ook meer geld dan wat ze er uiteindelijk aan verdienen.
Gelukkig zijn er veel liefhebbers van de Berner Sennenhond die met passie en voorzichtigheid deze speciale hond fokken. Als je interesse heeft in een puppy hoef je je geen zorgen te maken: een goede en serieuze fokker vinden is bij dit ras helemaal niet zo moeilijk. Ze fokken meestal in een geregistreerde club en zijn ook via deze te vinden. Neem de tijd voor het kiezen van een fokker – het is het beste om hem meerdere keren te bezoeken om een goede indruk van de fokkerij te krijgen. Als de eerste indruk klopt en als je een goed gevoel heeft over het terrein, de hygiëne en de familieband van de honden kun je verder in detail gaan. Het is belangrijk dat de fokhonden worden gevaccineerd en alle aanbevolen gezondheidsonderzoeken hebben doorstaan. Een goede fokker zal ook niet proberen om je een puppy aan te smeren. Hij zal je juist informeren over het leven met een Berner sennenhond en proberen een beeld te krijgen onder welke omstandigheden zijn pup bij jou zal leven. Als hij de indruk heeft dat je niet kunt voldoen aan de eisen van een succesvol samenleven, zal hij je zelfs afraden deze rashond te kopen.
Berner sennenhond voeding
Voordat de puppy bij je kan intrekken moet je niet alleen hondenbenodigdheden kopen, maar ook over het een en ander nadenken. Een onderwerp waar je van te voren over na moet denken is onder andere het voer van de hond. Jouw fokker zal je daarbij helpen en je een uitgebreid voedingsplan meegeven voor de eerste weken. Je moet het voer dat de fokker geeft een tijdje voeren omdat het optimaal is afgestemd op de behoefte van jonge sennenhonden. Ten slotte hebben puppy’s nog een andere voedingsbehoefte dan volwassen honden. Als je het voer uiteindelijk wil aanpassen, dan moet je de hond langzaam aan het nieuwe voer laten wennen zodat de maag aan het nieuwe voer kan wennen.
Om overgewicht bij jouw Berner sennenhond te voorkomen en daardoor gezondheidsproblemen te voorkomen, moet je naast voldoende beweging op een evenwichtige voeding letten die op de hond is afgestemd. Een hoog vleesgehalte is het meest geschikt, gemengd met groente en fruit. Je kunt dit zowel als droog- en natvoer geven. Als alternatief voor kant en klaar producten is er ook de BARF-methode, waarbij er alleen rauwe levensmiddelen worden gevoerd. Voorstanders van de Barf-methode wijzen vooral op de waardevolle ingrediënten die nog steeds aanwezig zijn in rauw vlees en groenten. Deze zouden door het koken verloren gaan. Als je niet zeker weet welk dieet geschikt is voor jouw Berner Sennenhond, kun je het beste contact opnemen met jouw fokker of dierenarts. Deze kan voor je een individueel voedingsplan laten maken. Wat een hond nodig heeft, hangt immers van veel factoren af. Zo speelt niet alleen het ras en het geslacht een rol bij de juiste voeding, maar ook hoeveel de hond weegt, hoe oud hij is en hoe actief hij is.
Naast de voeding van de hond, moet je ook na denken over het op de juiste manier houden van de viervoeter. De grote Berner sennenhond heeft veel plaats nodig. Een huis met een tuin of erf is optimaal. Voor een kleine stadswoning is de vrijheidslievende hond zeker niet geschikt. Onthoud ook dat puppy’s niet mogen traplopen in de eerste maanden van hun leven om de nog niet afgewerkte gewrichten te beschermen. Dus een flat zonder lift is uitgesloten. Als je op de begane grond woont kan dat later ook voordelig zijn als jouw hond geen trappen kan lopen door zijn leeftijd en je hem vanwegen zijn volwassen gewicht niet dragen kan.
De Berner sennenhond heeft veel beweging en bezigheden nodig. Als eigenaar moet je zin en vooral tijd hebben om met jouw lieveling te bewegen. De Zwitserse rashond houdt van uitvoerige wandelingen met zijn baasje en is bovendien blij met mentale uitdagingen. Intelligentiespeelgoed en een opleiding tot trekhond, reddingshond of sporen zoeken zijn geschikt voor de slimme hond. In de hondensport zijn Berner Sennenhonden echter beperkt inzetbaar. Te snelle sportsoorten met abrupte bewegingen zoals behendigheid zouden de grote hond onnodig belasten.
Voor het welzijn van jouw Berner sennenhond is een uitvoerige verzorging ook van belang. De lange gladde vacht moet minstens twee tot drie keer per week geborsteld worden om klitten te voorkomen en de glans te behouden. Tijdens de rui kunt je het beste elke dag borstelen. Bovendien moeten de ogen, oren, nagels, poten, huid en tanden van jouw viervoeter dagelijks gecontrolleerd worden en indien nodig schoongemaakt worden. Tijdens deze korte routinecontroles kunt je bovendien mogelijke veranderingen of zweren, die tekenen van kanker kunnen zijn, op tijd herkennen en dienovereenkomstig laten behandelen. De juiste houding en de uitgebreide verzorging van jouw hond leveren niet alleen een belangrijke bijdrage aan de gezondheid en het welzijn, maar leveren ook een doorslaggevende bijdrage aan het langdurig plezier van jou en jouw Berner Sennenhond.
Soeverein en gelaten – zo komt een evenwichtige Cane Corso Italiano over. Officieus is het uit Zuid-Italië afkomstige ras ook bekend onder de naam "Italiaanse Mastiff" of “Italiaanse Molosser”. Buiten Italië wordt het ras steeds bekender. Het ras is vooral geschikt voor sportieve baasjes met veel plaats en hondenervaring.
Een Pinscher in kleinformaat? Vergis je niet! De Dwergpinscher is een ‘echt mannetje’. Wie op zoek is naar een leuk en gezellig schoothondje is bij de Dwergpinscher aan het verkeerde adres. Ondanks zijn grootte heeft de levendige familiehond een enorme drang naar sport en beweging en houdt zijn baasjes flink in beweging.
De pluizige vacht en de grootte maken van de Shiba Inu in eerste instantie een aantrekkelijke metgezel voor veel hondenliefhebbers. Maar het samenleven met de Japanse hond vereist kennis over hondenopvoeding. Je moet het ook leuk vinden om samen met je hond te bewegen.
