De meeste hondenliefhebbers herkennen het op het eerste gezicht: de Alaska Malamute die door zijn fans ook wel „Mal“ of „Mally“ genoemd wordt behoort tot de sledehondenrassen van het ijzige noorden. Net als de Siberische husky heeft ook dit ras intussen veel aanhangers in de gematigde klimaten. Maar deze viervoeter stelt hoge eisen aan zijn baasje.
Typische sledehond
Hij is de grootste en krachtigste onder de sledehonden en dat zie je ook terug in zijn uiterlijk: de Malamute heeft een compacte lichaamsbouw volgens het Spitz-type met een diepe borst en sterke schouders waardoor hij zware gewichten eenvoudig voort kan trekken. De oren zijn vaak klein en driehoekig, de ogen amandelvormig en vooral bruin – maar nooit blauw. De staart wordt gekruld over de iets aflopende rug gedragen. De vacht die bescherming biedt tegen de kou bestaat uit een vette ondervacht en dekhaar wat bij de schouders en hals iets langer is. De vachtkleur is over het algemeen lichtgrijs tot zwart met witte aftekeningen. De Malamute heeft vaak een typisch masker. In het ideale geval is het symmetrisch. Ook compleet witte exemplaren zijn toegestaan volgens de rassenstandaard. Het zijn mooie statige honden: reutjes bereiken een schofthoogte van 63 cm en teefjes van 58 cm. De compacte viervoeters wegen 34 tot 38 kg.
“Locomotief van het noorden”
De naam „Alaskan Malamute“ staat voor de Noordse afkomst van deze hond: Hij draagt hem ter ere van zijn oorspronkelijke fokker, de Mahlemut Inuit. Dit nomadische Eskimovolk uit het noordwesten van Alaska had een sterke, robuuste en betrouwbare sledehond nodig. Door een gerichte fokkerij ontstond de Alaska Malamute. Zijn voorouders zijn de Noordse Spitz-types die hij deelt met zijn Husky-verwanten (de andere klassieke sledehondenrassen): de snellere en lichtere Siberische husky en de rassen Samojeed en Groenlandhond, die minder vaak voorkomen dan hun geboorteland. De honden werden niet alleen ingezet als trekdier, maar ook als jachthond en waakhond. Hoewel dit hondentype al eeuwenlang bestaat en hij tot de meest oorspronkelijke hondenrassen behoort, wordt er pas doelgericht gefokt vanaf 1926. In 1935 werd de rassenstandaard officieel geformuleerd en werd het ras door de American Kennel Club (AKC) erkend. Ook werd de Alaskan Malamute Club of America (AMCA) opgericht. Het ras werd bovendien bekend omdat sommige vertegenwoordigers van het ras meegingen op poolexpedities. Tegenwoordig wordt de sterke viervoeter bovendien ingezet bij sledehondensport, waar hij niet zo zeer opvalt door zijn snelheid maar door zijn enorme uithoudingsvermogen. De Noordse krachtpatser siert het wapen van het Yukon-gebied van Canada, dat grenst aan Alaska – hij is hier ook State Dog.
Alaska Malamute opvoeding: met duidelijke regels
Dit dierlijke gevaarte heeft van begin af aan duidelijke en betrouwbare regels nodig zodat hij er niet aan denkt om de rangorde in twijfel te trekken – want dit kan bij een hond van zijn grootte erg onaangenaam worden. Voor zijn opvoeding heb je voldoende hondenervaring en geduld nodig. Je moet de Alaska Malamute laten zien dat jij de tweebenige roedelleider bent – anders zal hij proberen deze plaats in te nemen omdat het ras de neiging tot dominantie heeft. Als je zijn affectie en erkenning voor je hebt gewonnen, zal je trotse sledehond meestal samenwerken om je een plezier te doen. De opvoeding moet met liefdevolle consequentie gebeuren – met hardheid ben je bij deze gevoelige hond aan het verkeerde adres. Bovendien kan alleen een Malamute die voldoende beweging en uitdaging krijgt goed zijn opgevoed – anders zal de sledehond een uitlaatklep zoeken, waar het baasje meestal niet heel bij van wordt. Een uitvoerige socialisatie die al bij de fokker begint is aan te raden zodat de hond onder andere tijdens dagelijkse uitstapjes goed met soortgenoten overweg kan. Om de socialisatie goed af te ronden is het aan te raden om een hondenschool te bezoeken en ervoor te zorgen dat je jonge Malamute al in aanraking komt met andere honden. Dan staat een goede socialisatie niets meer in de weg.
De Malamute moet de mogelijkheid krijgen om regelmatig als strekdier te werken en een slee te trekken of als alternatief een wagentje. De grote sportieve hond uit het Noorden heeft uithoudingsvermogen. Het gaat dus niet zo zeer om zijn snelheid maar om zijn kracht. In sneeuwarme gebieden wordt Weight Pulling steeds populairder onder Alaska-Malamute-fans. De viervoeter trekt een wagen met gewichten die aan zijn lichaamsgewicht zijn aangepast. Afhankelijk van zijn kracht kan er meer gewicht op de wagen worden gelegd. Net als alle veeleisende sportsoorten mag Weight Pulling pas vanaf een leeftijd van 15 maanden worden beoefend. Bovendien mag de volwassen hond nooit overbelast worden, zodat hij gemotiveerd en gezond blijft. Het ras is door de dominantie niet geschikt als diensthond en kan vaak ook niet van de lijn omdat zijn jachtinstinct te groot is. Toch houdt hij van lange wandelingen.
Gezondheid
De beste basis voor een gezonde Alaska Malamute is een fokker met kennis en een groot verantwoordelijkheidsgevoel voor zijn viervoeters. Koop een puppy dus alleen bij serieuze fokkers die lid zijn van een vereniging en bepaalde gezondheidstest hebben gedaan met de fokdieren. Relevant zijn bijvoorbeeld onderzoeken naar heupdysplasie, iets wat vaker voorkomt bij honden van deze omvang. Lever ook een bijdrage aan gezonde gewrichten door je hond op een passende manier te voeden en te laten bewegen. Het ras kan ook gevoelig zijn voor dwerggroei en zink-reactieve dermatose – een huidaandoening die veroorzaakt wordt door verminderde zinkinname in de darm. Het uit zich in de vorm van roodheid, roos en haaruitval. Het wordt meestal behandeld door de toediening van zinkzouten in combinatie met een calciumarm dieet.
De Alaska Malamute kan niet goed tegen hitte door zijn warme vacht, die perfect is afgestemd op de koude omstandigheden in zijn thuisland. Vermijd grote inspanningen al bij een temperatuur vanaf 15 graden en zorg ervoor dat je hond in de zomer een koele plaats heeft. Bij een goede gezondheid kan deze viervoeter een leeftijd van 12 jaar bereiken.
Alaska Malamute: voeding voor krachtpatsers
Natuurlijk wil ook een Alaska Malamute voer dat op het dier is afgestemd – oftewel voer dat vooral uit vlees bestaat! Kies voor hondenvoer met een zo hoog mogelijk vleesaandeel om de behoefte aan eiwitten van je hond goed te dekken. Graan heeft in hoogwaardig voerniks te zoeken – ongeacht of je kiest voor droog- of natvoer. Net als alle grote honden heeft de Alaska Malamute na het eten een verteringspauze nodig omdat de hond anders een maagtorsie kan krijgen. Voer hem dus pas na het wandelen of na andere sportieve activiteiten en gun hem na het eten rust. Volwassen vertegenwoordigers van het ras hebben genoeg aan twee porties per dag, terwijl opgroeiende viervoeters maximaal 4 keer per dag gevoerd moeten worden. Pas de hoeveelheid voer aan de voedingsbehoefte aan en houdt de slanke taille van je hond in de gaten. Als je je hond wilt belonen met een snoepje, kies dan voor gezonde snacks zonder suiker zoals bijvoorbeeld gebitsverzorgingssnacks. Droge kauwsnacks bevredigen zijn natuurlijke behoefte om te kauwen. Zorg ervoor dat je viervoeter altijd voldoende water ter beschikking heeft en vergeet bij langere uitstapjes niet om water mee te nemen.
Vachtverzorging
De vacht van dit ras is weliswaar makkelijk te verzorgen maar de Alaska Malamute ruit erg veel. Het is aan te raden om hem regelmatig te borstelen. Zo help je hem zijn overtollige haren kwijt te raken. De sledehond verliest zijn onderwol met bosjes in de ruiperiode in het begin van het voorjaar en in de herfst. Als zijn vacht vies geworden is, is het over het algemeen voldoende de viezigheid eruit te borstelen als de vacht droog is. Alleen als het echt niet anders kan moet je de hond wassen – gebruik dan een milde hondenshampoo. Controleer regelmatig de oren en reinig deze indien nodig met een speciale oorreiniger uit de dierenwinkel. Sommige hondenbezitters poetsen ondertussen de tanden van hun viervoeter met een speciale hondentandenborstel en hondentandpasta. Als dit voor jou een optie is moet je de pup hier al dagelijks aan laten wennen. Tandenpoetsen is ook bij honden de meest effectieve manier om tandsteen en gerelateerde aandoeningen te voorkomen. Controleer regelmatig de lengte van de nagels en knip deze indien nodig met een speciaal nagelschaartje.
De krachtige hond uit het noorden stelt hoge eisen aan zijn potentiele eigenaar: het is een hond voor mensen met hondenervaring die goed overweg kunnen met zijn tot dominantie neigende karakter en die in staat zijn hem gehoorzaamheid aan te leren, wat vooral in verband met zijn kracht absoluut noodzakelijk is. Dit aspect moet je zeker in acht nemen als je erover nadenkt om een Alaska Malamute aan te schaffen, omdat het vaak onderschat wordt. Hetzelfde geldt ook voor zijn grote behoefte aan beweging.
Dit ras uit Alaska hoort niet in de stad en ook niet in een woning – een Malamute heeft veel plaats en veel natuur nodig. Hij kan goed buiten worden gehouden op een veilig omheind terrein als hij met soortgenoten samenleeft. Het is ook mogelijk om hem als gezinshond te houden – in beide gevallen heeft hij veel menselijk contact nodig.
Het is vanzelfsprekend dat deze hond niet geschikt is voor warme landen omdat hij dan last zou hebben van de hitte. Houdt daar ook rekening mee als je van plan bent om op vakantie te gaan. Zeker als je naar het warme Zuiden gaat kun je de Alaska Malamute beter thuislaten in vakkundige handen.
Denk voordat de hond bij je intrekt na over de tijd die hij in beslag zal nemen en over de kosten: de sledehond zal veel van je tijd in beslag nemen om samen uitstapjes te maken in de natuur – vergeet ook de knuffelmomenten niet. Die zijn net als de verzorging ook erg belangrijk. Naast de eenmalige kosten van de aankoop van de hond bij een serieuze fokker, moet je denken aan kosten voor de basisbenodigdheden en benodigdheden voor sledehondensport. Regelmatig terugkerende kosten zijn uitgaves voor een hoogwaardig voer, dierenartsonderzoek inclusief inentingen en natuurlijk ook de hondenbelasting. Daarnaast moet de hond regelmatig ontwormd worden. Als de hond ziek wordt kunnen de dierenartskosten hoger oplopen.
Waar vind ik mijn Alaska Malamute?
Naast de Siberische husky behoort de Alaska Malamute tot de meest voorkomende sledehonden. Ze komen echter niet zo vaak voor als hun kleinere familieleden. Toch zal je in de meeste landen relatief snel een fokker vinden die binnenkort of in afzienbare tijd een nestje krijgt. Bezoek de fokker bij hem thuis en informeer naar zijn fokdoelen en de gezondheidsvoorzorgsmaatregelen. De fokker moet in elk geval lid zijn van een vereniging en zijn puppy’s met stamboom afgeven. Alleen dan kun je er zeker van zijn dat je een raszuivere Alaskan Malamute krijgt, wiens ouders werden geselecteerd werden om te fokken aan de hand van verschillende criteria zoals het type, karakter en de gezondheid. Koop nooit puppy’s van dubieuze oorsprong – ook niet uit medelijden. Want wie zo’n puppy koopt ondersteunt broodfokkers.
Als je op zoek bent naar een volwassen Alaska Malamute kun je in het asiel een kijkje nemen – misschien kan een kruising jouw hart veroveren. Kies voor een hond die goed bij jouw levensomstandigheden en hondenervaring past. Je kan ook op zoek gaan naar verenigingen voor Noordse honden. Zij kunnen je bij je zoektocht naar een Alaska Malamute verder helpen. Het is het beste om een afspraak te maken zodat je de viervoeter kan leren kennen om erachter te komen of jij en de viervoeter een team kunnen worden.
Wij wensen je veel plezier met je Alaska Malamute!
Soeverein en gelaten – zo komt een evenwichtige Cane Corso Italiano over. Officieus is het uit Zuid-Italië afkomstige ras ook bekend onder de naam "Italiaanse Mastiff" of “Italiaanse Molosser”. Buiten Italië wordt het ras steeds bekender. Het ras is vooral geschikt voor sportieve baasjes met veel plaats en hondenervaring.
Een Pinscher in kleinformaat? Vergis je niet! De Dwergpinscher is een ‘echt mannetje’. Wie op zoek is naar een leuk en gezellig schoothondje is bij de Dwergpinscher aan het verkeerde adres. Ondanks zijn grootte heeft de levendige familiehond een enorme drang naar sport en beweging en houdt zijn baasjes flink in beweging.
De pluizige vacht en de grootte maken van de Shiba Inu in eerste instantie een aantrekkelijke metgezel voor veel hondenliefhebbers. Maar het samenleven met de Japanse hond vereist kennis over hondenopvoeding. Je moet het ook leuk vinden om samen met je hond te bewegen.
