{"url":"https://www.zooplus.nl/magazine/hond/hondengezondheid/gewrichtspijn-bij-honden","title":"Gewrichtspijn bij honden","mag_id":338652,"is_single":true,"cat_name":"Hond","sub_cat_id":743,"sub_cat_name":"Hondengezondheid","cat_id":202}
Over het algemeen kan gewrichtspijn optreden bij alle gewrichten van de hond. Er zijn echter enkele typische lokalisaties die hier bijzonder vaak last van krijgen. Daaronder vallen bijvoorbeeld de heupen of ellebogen van de hond.
De oorzaken van gewrichtspijn bij honden kunnen zeer veelzijdig zijn. Tot de meest voorkomende pijn veroorzakende ziektes behoren ontstekingen van de gewrichten (artritis), verwondingen (trauma) en degeneratieve en erfelijke gewrichtsziekten zoals artrose.
In het algemeen kan ieder hondenras gewrichtspijn vertonen. Echter, in het geval van artrose, bijvoorbeeld, worden meestal grote rassen zoals de Duitse Herder getroffen.
Artrose bij honden
Artrose is een van de meest voorkomende oorzaken van gewrichtspijn bij honden. Het wordt ook wel artrose of gewrichtsslijtage genoemd.
Het gaat om een degeneratieve ziekte waarbij het gewrichtskraakbeen geleidelijk onomkeerbaar wordt beschadigd. Het bekendste voorbeeld hiervan is heupdysplasie, wat bijzonder vaak voorkomt bij grote rassen zoals de Duitse Herder.
Het ontstaat al op een zeer jonge leeftijd en wordt beïnvloed door factoren zoals genetica en voeding, maar ook door het houden en bewegen:
Genetica: Als beide ouders (of slechts één ouder) aan artrose lijden, verhoogt het risico dat de puppy er ook last van krijgt.
Voeding: Een evenwichtige voeding speelt een belangrijke rol tijdens de groei van het bewegingsapparaat. Voedingsstoffen zoals calcium en fosfor kunnen bij onvoldoende verzorging, oververzorging of een verkeerde verhouding tot elkaar leiden tot ernstige gewrichtsschade en verdere ontlasting in het lichaam van een hond.
Houding en belasting: Hoewel beweging enorm belangrijk is voor de gezondheid van honden, kan overbelasting leiden tot extreme druk op de gewrichten. Het gevolg hiervan is beschadiging van kraakbeen en botgroei. Volledig afzien van beweging is echter geen alternatief. Overgewicht en voortdurend liggen kunnen ook leiden tot gewrichtsbeschadiging.
Hondenmand Vlok
Ideaal voor honden met gewrichtsproblemen
Zacht voor wervelkolom en gewrichten
Hoogwaardige vulling met visco-elastische vlokken
Gewrichtsontstekingen
Een gewrichtsontsteking (artritis) bij honden wordt in de eerste plaats veroorzaakt door infecties. De meest voorkomende ziekteverwekkers zijn bacteriën zoals mycoplasma, borrelië of rickettia.
Nadat ze in de bloedbaan binnendringen, bereiken ze de gewrichten en leiden ze daar tot lokale beschadiging. Daarnaast kunnen tumorveranderingen, verwondingen en immuunziekten zoals reuma ontstekingsreacties in de gewrichten veroorzaken.
Patella- of knieschijfluxatie
Vooral honden van kleine rassen lijden vaak aan een patella luxatie. Normaal gesproken schuift de knieschijf van de hond bij beweging zoals een slee heen en weer. Als de riem in het kniegewricht te plat is of als de riemen van de knieschijf te lang zijn, verschuift de patella al bij normale bewegingen uit de riem.
Dit leidt tot hevige pijn in het aangetaste been. Het dier neemt dan meestal een opvallende ritsel in beslag.
Door een spontane beweging of geleid rekken schuift de knieschijf weer terug. Vervolgens kan de hond zonder klachten weer lopen. De instabiliteit veroorzaakt echter langdurige schade aan het gewrichtskraakbeen.
Gewrichtspijn bij honden: Welke symptomen treden op?
Aangezien er verschillende oorzaken van gewrichtspijn zijn, treden niet altijd dezelfde symptomen op. Bijzonder vaak kun je echter de volgende tekenen van gewrichtspijn bij honden observeren:
Pijn en daarmee gebrek aan beweging: Een typisch beeld van artrose (met name bij heupdysplasie) is pijn tijdens het opstaan na een lange rustpauze
abnormale bewegingen (bijv. hommelen)
bij ontstekingen: koorts, verlies van eetlust en gewichtsverlies, verdikking van de gewrichten en verhoogde warmtevorming
Welke diagnostische maatregelen zijn mogelijk?
Een bezoek aan de dierenarts begint meestal met een uitgebreid interview met het baasje (anamnese). Zo kan de dierenarts de mogelijke oorzaak vaststellen. Voorbeelden hiervan zijn mogelijke verwondingen of de aanwezigheid van heupdysplasie bij de ouders van je hond.
Daarna wordt er een klinisch algemeen onderzoek uitgevoerd. Het doel hiervan is om de huidige gezondheidsstatus te bepalen aan de hand van vitale parameters, zoals de rectale lichaamstemperatuur.
Door te knabbelen en zorgvuldig te bewegen wordt duidelijk welk gewricht de hond pijn doet.
Tijdens het speciale onderzoek van het bewegingsapparaat heeft de dierenarts verschillende diagnostische mogelijkheden. Verschillende veranderingen in de gewrichten en de omliggende botten kunnen al palpatief worden verholpen, dus met behulp van de handen. Verschillende functionele tests kunnen ook inzicht geven in de oorzaak van de gewrichtspijn van je hond.
Als er verdikkingen van de gewrichtsstructuren verschijnen, een crepitatie (knispert voelbaar bij het in elkaar wrijven van de botten), een veranderde grootte van de gewrichtsspleten of botcysten (goedaardige tumorachtige structuren), kan de dierenarts nu al een diagnose stellen en de ziekte indien nodig in graden indelen.
Meestal zijn beeldvormende procedures zoals röntgen, magnetische resonantie beeldvorming (MRI) of computertomografie (CT) nodig om de daadwerkelijke diagnose te bevestigen.
Ontstekingscellen zoals neutrofiele granulocyten kan hij ook ontdekken door een bloedafname of punctie van het gewricht. De gewrichtsvloeistof (Synovia) verschijnt meestal als een heldere, viskeuze vloeistof. Als er een ontsteking is, kan deze er bloedig of etterig uitzien en sterk verdikt zijn.
Hoe behandel je gewrichtspijn bij honden?
Om de primaire pijnsymptomen van de hond uit te schakelen, worden de volgende symptomatische maatregelen aanbevolen:
Patellale luxatie: afhankelijk van de ernst, chirurgische correctie
Hoe is de prognose?
Afhankelijk van de omvang en de oorzaak is de prognose van een gewrichtsontsteking bij honden meestal vrij gunstig. Als de gewrichtsstructuren echter te zwaar worden beschadigd, kan vaak alleen een chirurgische ingreep, zoals een versteviging van de gewrichten, leiden tot een verbetering.
Degeneratieve ziektes zoals artrose en reumatische ziektes zijn daarentegen niet te behandelen. Met behulp van medicijnen en operatieve behandelingen kan de levenskwaliteit van de hond echter aanzienlijk worden verhoogd.
Hoe voorkom je gewrichtspijn bij honden?
Om gewrichtsaandoeningen bij honden tegen te gaan, worden de volgende preventieve maatregelen aanbevolen:
Gecontroleerde fokkerij en puppy-aankopen: Om erfelijke ziektes (bijv. heupdysplasie) te voorkomen, is een gezonde fokkerij van honden enorm belangrijk. Daarom moeten fokkers al hun fokdieren vroegtijdig laten onderzoeken door een dierenarts. Ook bij de aankoop van een puppy hoef je niet af te zien van een gezondheidscertificaat van een dierenarts.
Regelmatige, goed gedoseerde beweging: Zorg ervoor dat je hond regelmatig beweegt, maar vermijd extreme belasting.
Vermijding van overgewicht en evenwichtige voeding
De loopsheid bij teefjes is een heel normaal, natuurlijk verschijnsel. Toch maken veel hondenbezitters zich zorgen over het vreemde gedrag van het teefje. Ze ergeren ze zich aan vlekken op het nieuwe tapijt en zijn bang voor een ongewenst nestje. Hier lees je wat je over de loopsheid van jouw hond moet weten en hoe je de periode waarin de hond loops is zonder stress kunt doorstaan. Lees hier meer over de loopsheid van het teefje.
Heeft jouw hond last van terugkerende problemen met maag en darmen? De oorzaak zou Giardia kunnen zijn, die de dunne darm van jouw viervoeter koloniseert. Lees in het volgende artikel alles wat je moet weten over deze eencellige parasieten.
Atopische dermatitis bij de hond wordt ook wel contactdermatitis en omgevingsallergie genoemd. Het gaat om een chronische ontsteking van de huid (dermatitis), die door contact met bepaalde allergenen (allergie-veroorzakende eiwitten) ontstaat. De allergische ziekte treedt meestal al op vroege leeftijd op, tussen ongeveer 8 maanden en 3 jaar.